κυστεοτομία

(I)

η

ιατρ. εγχειρητική διάνοιξη τής ουροδόχου κύστεως με σκοπό τη διερεύνηση τής κοιλότητάς της, την αφαίρεση ξένου σώματος ή λίθου και τη θεραπεία μιας βλάβης τού οργάνου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. cystotomie < cyst(o)- (βλ. κυστε[ο]-) + tomie < -τομία < -τόμος < τέμνω].

————————

(II)

και κυστιτομία, η

ιατρ. η διατομή τού πρόσθιου τμήματος τής κάψας τού κρυσταλλοειδούς φακού τού οφθαλμού, που εκτελείται κατά την εγχείρηση τού καταρράκτη με τον κυστεοτόμο.